Hayal kırıklıkları bizleri öldürmüyor aslında.Sadece yaralıyor.Olaylara yaklaşımımız eskisi gibi olmuyor elbette.Olamıyor.Hep bir ''acaba'' sorusu yatıyor içimizde.Derinden bir yara açılıyor elbet.Beklemediğiniz,güvendiğiniz kişiden gelen o hayal kırıklığı.Bunun tarifi elbette ki yok.Cümleler anlatmaya yetmez.Sadece yaşayan bilir bu duyguyu.Tabi bir süre sonra kabuk tutmaya başlıyor o yara.Yeni birileri giriyor hayatınıza, yeni deneyimler derken.Eskisi kadar aklınız da olmamaya başlıyor.Hayal kırıklıklarınız.Eskisinden daha iyi olana kadar.Gülmeyi kendinize alışkanlık edene kadar.Yeni şeyler deniyorsunuz.Çünkü geriye bakarak unutamazsınız,mutlu olamazsınız.Ve bazen öyle bir an geliyor ki ''o unuttum dediğiniz ''ne varsa birden karşınıza çıkıyor.Buna ya karşı gelirsiniz ya da ''bırak ya verdiği ders bana yetmedi.'' der daha da kötüye gidersiniz.
Seçim sizin.!
