Bir doluyorsunuz sonrası felaket zaten.
Bir nevi isyan bayrağını çekiyorsunuz.
Yetti artık dercesine.
Fazla uzatmaya da gerek yok aslında.
Tek taraflı olmuyor bilindiği üzere çoğu şeyler.
İki tarafında emek vermesi gerekir ne de olsa.
Olayları pek kale almamayı kalpsizlik diye adlandıran bir kesim de var bu arada.
Ben buna kalpsizlik değil de, ya umursamamazlık diyorum ya da kendini boşuna üzmemek diyorum.
Sonunda üzüleceğinizi bile bile neden uğraşırsınız ki.
Kim nasıl düşünür bilmem.
Düşüncelere saygım var ama kendi bildiğimden şaşmamayı tercih ediyorum nedense.
İnatçıyım sanırım bu konuda.
Tek doğru,bildiklerimiz değil elbette ama doğruyu ve yanlışı ayırt etmek size kalmış.
Demek istediğim şu ki karşılıklı ilişkilerde kimse sizden önemli değil.
Üzülmek yerine üzmeyi tercih etmekte kötü bir bakış açısı değil bence.
Neyse.
Yeni yıl,yeni dilekler..
Belki de değişim zamanı gelmiştir..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder